Heb jij samen met je kind een overlijden meegemaakt? Heb je het gevoel dat het allemaal één grote survival is? Ben je bang dat je je kind onvoldoende aandacht geeft, omdat je eigen verdriet te groot voelt? En heb je door al het verdriet ook geen flauw idee hoe je hier doorheen kunt komen? Hoe je je leven weer op de rit krijgt, omdat je overal vreselijk tegenop ziet?