Ik besef hoe bevoorrecht ik ben als ik om mij heen kijk hoeveel mensen geen vader meer hebben... Of vaders die ziek zijn, vaders waar geen contact meer mee is, om welke reden dan ook. Dat is bijzonder verdrietig, want op hoeveel momenten in je leven mis je hem? Misschien wel iedere dag. Er is dan immers een leven met en een leven zonder je vader. Je koestert herinneringen, maar daarnaast kun je ook boos zijn of opstandig (om welke reden dan ook) naast de tranen die er zeker zullen zijn.
En wie weet maak jij het niet als volwassene mee, maar jouw kind wel: is zijn of haar vader overleden, erg ziek of is er sprake van echtscheiding. Deze situaties zie ik dagelijks in mijn praktijk. Ik help deze kinderen hun verdriet lichter te maken, zodat er weer ruimte is om plezier te hebben in hun leven. Hierdoor ontstaat vaak meer rust en balans in het gezin.
