kind en ziekte in gezin

Mama ik loop vast in mijn verdriet… Kleine kans dat jouw kind dit tegen je zegt. Vastlopen in verdriet zijn meer ‘onze’ bewoordingen. Kinderen kunnen ons vaak niet vertellen dat hun hart vol zit met tranen. Bijvoorbeeld na een overlijden of echtscheiding. Vaak weten ze niet dat wat ze voelen, ook daadwerkelijk verbonden is met hun gevoel van gemis en verlies.
Hoe vertellen kinderen het ons dan wel? Dat gebeurt meestal niet in woorden, maar via signalen. Ik noem in deze blog enkele die ik vaak van ouders hoor die met hun kinderen bij mij in de praktijk komen. 

Ik ben er voor jou… hoe fijn is het als kinderen dit mogen voelen als ze verdrietig zijn? Het kan nogal overweldigend zijn als ze hun gevoelens en emoties proberen te begrijpen. Het uiten is vaak ook lastig voor hen. Vaak snappen ze nog niet dat hoe ze zich voelen ook echt te maken heeft met iets verdrietigs dat gebeurd is. Dat kan bv een overlijden zijn, maar ook omdat iemand ernstig ziek is en in het ziekenhuis ligt. Het is belangrijk dat je dit als ouder enigszins aan kunt voelen. Want op die manier kun je ook helpen als je kind erin vastloopt. Hier een paar tips om jou als ouder hierbij op weg te helpen. 

Hoe ga je ermee om als je tijdens deze zomervakantie iets ingrijpends hebt meegemaakt samen met je kind? Misschien werd iemand in jullie gezin of familie erg ziek, overleed een geliefd persoon of besloten jij en de vader van je kind te gaan scheiden? Dan gaat je kind nu heel anders naar school dan dat het met vakantie ging 6 weken geleden. Hoe ga je daarmee om en vertel je het op school ja of nee? 

Wat als de omgeving van een verdrietig kind niet ziet wat er echt speelt? Dat het wel degelijk met tranen in het hart rondloopt, maar wat het ons niet laat zien? Zich groot houdt en aanpast? Het gebeurt meer dan we denken, maar laten we oog en oor hebben voor kinderen die een verlies zoals bijvoorbeeld een overlijden meemaken. We onderschatten vaak hoeveel impact het maakt op hun leven. En als er nu geen aandacht voor is, is de kans groot dat het kind er later alsnog in vastloopt. Net als bij deze dame... 

Ben jij van ‘team zelf doen’ of ‘team hulp vragen’? Ik hoor het vaak om mij heen en in de praktijk: moeders vinden het best lastig om hulp te vragen als er verdriet is in je gezin.

Aan de ene kant begrijp ik dat helemaal. Aan de andere kant denk ik: waarom niet? We gaan toch ook met de kinderen naar bv de logopedie of de kinderfysio? Dat is toch superfijn dat die er voor de kinderen zijn? En je gaat met je kind toch ook naar zwemles? Geef je ook niet zelf ;)

Hier beginnen morgen de scholen weer en misschien geldt dat ook voor jouw kind? Misschien wel een leuk idee om vandaag een afscheids-ijsje samen te gaan eten en de vakantie af te sluiten? Of een bye bye holiday - tekening maken van de leukste dingen die jullie gedaan hebben? Kinderen houden van een soort van ritueeltje als je van het ene overgaat naar het andere. Wie weet jouw kind ook wel ;)

Wat is het soms moeilijk voor kinderen om woorden te vinden voor wat ze voelen. Tekenen daarentegen gaat als vanzelf. Daar hoeven ze niet over na te denken. Hoe mooi is het om samen te tekenen en erachter te komen waar je kind mee zit. Ik heb daarvoor deze tekenoefening die je daarbij kan helpen. 

Soms is het best lastig om een verdrietig kind te vragen hoe het gaat, maar deze luchtige tips geven je houvast. Thuis, in de klas of bij jou in de dagopvang. 

Hoe leuk is het om je kind te verrassen op deze Valentijnsdag? Met iets wat jij speciaal voor hem of haar maakt? Zeker voor kinderen die het, om welke reden dan ook, moeilijk hebben. 

We maken het allemaal wel mee denk ik: de nodige stormen in ons leven. Een storm als deze laat mij daar extra bij stil staan, heb jij dat ook?